باورتون میشه ؟ عنوان این مطلب ، یکی از همگویی ها در یکی از فیلم هایی است که این اواخر در ایران ساخته شده است !

من کارشناس فیلم و سینما نیستم . یک کاربر معمولی هستم . اما می خواستم راجع به حال و روز این روزهای فیلم و سینمای ایران بپردازم .

فیلم هایی که از حدود ۵ یا ۶ سال پیش به این طرف ساخته شده اند ، هیچ ارزش واقعی مورد انتظار از یک فیلم را ندارد . این فیلم ها صرفا بر اساس مسائل جنسی ( سکسیسم ) و یک رشته طنز های آبکی و بی مزه و صحنه هایی از رقص مردان و زنان می باشد . البته زنان کمی حرکات موزون انجام می دهند و البته فکر کنم چند سال دیگه کم کم به رقاصی خانوم ها هم منجر خواهد شد .

حالا ما کار نداریم که رقاصی آقایون و خانوم ها در فیلم خوبه یا بد . اصل صحبت اینجاست که ما دیگه شاهد فیلم هایی نظیر فیلم های دهه شصت و هفتاد و هشتاد نیستم . حتی یک اثر !

قبلا در دهه های اولیه بعد از انقلاب شاهد تولید آثار فاخر سینمایی در ایران بودیم . کارگردان هایی همچون محسن مخملباف و عباس کیارستمی و داریوش مهرجویی و بهرام بیضایی و رخشان بنی اعتماد و ابراهیم حاتمی کیا و تهمینه میلانی ، آثار فاخر ساختند که دارای مفاهیم عمیق  و والای انسانی بودند  .

قبل تر ها ، فیلم های طنز هم ، دارای مفاهیم طنز واقعی بودند و بر عکس فیلم های طنز امروزه ، از سکس و رقص برای جلب مخاطب استفاده نمی کردند . 

بازیگرانی همچون عباس عبدی و علیرضا خمسه ، نمونه ای از این بازیگران بودند که به واسطه ی این که طنز در بطن وجودشون نهفته بود ، می توانستند بدون کمک گرفتن از سکس و رقص ، در فیلم های طنز بدرخشند . 

درخشش عباس عبدی در فیلم طنز " اجاره نشین ها " به کارگردانی داریوش مهرجویی و یا مثلا درخشش علیرضا خمسه در فیلم‌ " جیب بر ها به بهشت نمی روند " . در این فیلم ها ، چون بازیگری و طنازی در جسم و روح ، بازیگر نهادینه شده است ، بازیگر هر کاری در فیلم انجام دهد ، مخاطب می خندد . همچون بازی های چارلی چاپلین . چارلی چاپلین چون طنازی در وجودش است ، حتی در فیلم های صامت هم که بازی بکند‌، شما از ته دل می خندید .

حالا برگردیم به فیلم ها و بازیگران امروزی . یک بازیگری که این سال ها در فیلم های طنز امروزه که من اسم این نوع فیلم ها را " هجو سینمایی " می نامم ، بهرام افشاری ، این دراز بی قواره ی تهوع آور می باشد.  

استفاده از چنین‌بازیگرانی ، چون طنازی در وجودشون نیست ، باعث میشه کارگردان برای این که بتواند فیلمش فروش برود رو به استفاده از سکس و رقص و همگویی های سبک و هجو و بی مزه در فیلم خود بیاورد .

به هر حال خواستم بگویم فیلم های امروزی ، همانند بعضی از فیلم های قبل از انقلاب ، برای کودکان که هیچ ، حتی برای بزرگسالان هم قابل دیدن نیست و ارزش دیدن ندارد . 

در این مقاله ی کوتاه خواستم این مطالب را بیان کنم . هر چند صحبت و درد دل در این باره ، زیاد است . واگذار می کنیم به دیگران و آیندگان .

قضاوت با آیندگان و کسانی که موقعی که ما نیستیم ، این متن را خواهند خواند .